De Anat Baniel-methode wordt onderschreven door veel artsen en ’s werelds toonaangevende neurowetenschappers
zoals Michael Merzenich en Norman Doidge.
Wat zeggen neurowetenschappers over de
Anat Baniel-methode?
De Anat Baniel-methode wordt onderschreven door veel artsen en ’s werelds toonaangevende neurowetenschappers
zoals Michael Merzenich en Norman Doidge.
Wat doen neurowetenschappers
zeggen over de Anat
Baniel-methode?
De Anat Baniel-methode wordt onderschreven door veel artsen en ’s werelds toonaangevende neurowetenschappers
zoals Michael Merzenich en Norman Doidge.
Michael Merzenich, Ph.D.
Auteur van “Soft-Wired”
Neurowetenschapper, emeritus hoogleraar UCSF, lid van de National Academy of Sciences en de National Academy of Medicine.
University of Toronto – Afdeling Psychiatrie en Onderzoeksfaculteit Columbia.
Chief Scientific Officer, Posit Science
Michael Merzenich’s voorwoord in Anat’s nieuwe boek ‘Kids Beyond Limits’
Anat ontdekte twee grote waarheden:
Ten eerste: de principes die ten grondslag liggen aan de beperkingen van het kind met speciale behoeften – die dezelfde zijn die kunnen leiden tot echte vooruitgang voor dat kind – zijn de principes van hersenplasticiteit. Die principes zijn hier in praktische menselijke termen prachtig omschreven als “Nine Essentials” van Anat Baniel.
Ten tweede: (en dit is een nog grotere waarheid) … de meeste ‘hopeloze’ gevallen zijn dat niet.
…
Het kind dat zo hard worstelt om te kunnen antwoord geven, om actie te ondernemen, om te begrijpen, om competent te bewegen en om zeggenschap in zijn of haar wereld te hebben, kan geweldig gebruik maken van de plasticiteit van zijn hersenen om zo zijn vermogens te doen groeien en te ontwikkelen, op manieren die bijdragen aan een beter leven voor hem.
Als je echt contact kunt maken met zo’n kind – zoals de auteur zo mooi beschrijft – dan is met de juiste begeleiding bijna elk kind met speciale behoeften in staat tot substantiële, continue en soms bijna ongelooflijke persoonlijke groei.
Onderschat de complexiteit of moeilijkheden niet die kunnen optreden wanneer je een kind met dergelijke problemen op een positief groeipad wil brengen. Om een effectiever en krachtiger brein te bouwen, moeten we beginnen waar het kind is en waar dat brein zich op dit moment bevindt. Dit kan een zeer persoonlijke aanpak vereisen en vrijwel zeker heel veel heel hard werk voor alle betrokkenen.
…
Denk eraan dat een beetje dagelijkse positieve neurologische verandering in de loop van een jaar een geweldige vooruitgang kan betekenen, en zeker nog meer in de loop van een jong leven.
Norman Doidge, MD.
auteur van ‘The Brain That Changes Itself” en “The Brain’s Way of Healing”
University of Toronto – Afdeling Psychiatrie en Onderzoeksfaculteit Columbia.
Het citaat van Norman Doidge in Anat’s boek ‘Kids Beyond Limits’
“In de voetsporen van de revolutionaire wetenschapper-clinicus Moshé Feldenkrais, de grootste denker in de twintigste eeuw over hoe de beweging te verbeteren, laat [Anat] Baniel zien waarom onze reguliere benadering van kinderen met speciale behoeften vaak verkeerd is, en soms schadelijk, omdat deze benaderingen de kinderen verplichten om ontwikkelingsmijlpalen na te apen – mijlpalen waarvoor deze kinderen op ontwikkelingsgebied nog niet klaar zijn.
De aanpak hier, veel wijzer, veel subtieler, echt holistisch, veel ingenieuzer, veel meer in overeenstemming met hoe de hersenen zich ontwikkelen, toont manieren om toegang te krijgen tot de EIGEN hersenplasticiteit van het kind, en levert veel grotere resultaten op, zodat de kinderen spontaan kunnen van binnenuit groeien.
Ik weet het omdat ik Baniel’s kleine patiënten op meerdere bezoeken heb geobserveerd en keer op keer zag ik kinderen, van wie de ouders te horen hadden gekregen dat hun kinderen met hersenbeschadiging nooit zouden lopen, praten of goed zouden kunnen nadenken of zichzelf zouden kunnen reguleren, dat gewoon doen met deze zachte techniek.
Ik heb de vrede op de gezichten van deze kinderen gezien terwijl hun geest en plastische hersens plotseling beginnen te integreren wat ze voor het eerst hebben geleerd, de explosie van vreugde bij hun eerste stappen en ik heb ze zien groeien en zelfstandiger worden. “
Dit uittreksel komt uit het boek van Norman Doidge, “The Brain That Changes Itself”
“Ik ontmoette een groep briljante wetenschappers, aan de grenzen van de hersenwetenschap, die eind jaren zestig of begin jaren zeventig een reeks onverwachte ontdekkingen had gedaan. Ze toonden aan dat het brein zijn structuur veranderde met elke verschillende activiteit die het uitvoerde, waardoor de circuits werden geperfectioneerd, zodat het beter geschikt was voor de taak die voorhanden was. Als bepaalde “onderdelen” faalden, konden andere delen soms de taak overnemen. De metafoor van de machine, van het brein als een orgaan met vastgelegde gespecialiseerde onderdelen, kon de veranderingen die de wetenschappers zagen niet volledig verklaren. Ze begonnen deze fundamentele herseneigenschap ‘neuroplasticiteit’ te noemen.
Neuro is voor ‘neuron’, de zenuwcellen in onze hersenen en zenuwstelsel. Plasticiteit is voor “veranderlijk, kneedbaar, aanpasbaar.” Aanvankelijk durfden veel wetenschappers het woord “neuroplasticiteit” niet in hun publicaties te gebruiken, en hun collega’s kleineerden hen voor het promoten van een onrealistisch denkbeeld. Toch hielden ze vol, waarbij ze langzaam de doctrine van het onveranderlijke brein omver wierpen. Ze toonden aan dat kinderen niet altijd vastzitten met de mentale vermogens waarmee ze worden geboren; dat beschadigde hersenen zichzelf vaak kunnen reorganiseren, zodat wanneer een onderdeel faalt, een ander deel de taak kan overnemen; dat als hersencellen sterven, ze soms kunnen worden vervangen.
